W marcu jak w garncu

W marcu jak w garncu
Jest taki jeden starzec,
Co nazywa się marzec.
Kiedyś ten starzec-marzec,
Gotował zupę w garze.
Wrzucał do garnca po trochu:
Marchwi selera i brokuł.
Gdy w garncu warzyw przybyło,
Na dworze cieplej się zrobiło.
Jak zupa zrobiła się wrząca,
Każdy miał dość już gorąca.
Gdy już prawie gotowa była zupa
Na dworze zrobił się upał!
I wtedy starzec-marzec,
Przypalił zupę w garze.
Wylać ją postanowił,
Lecz się nie zastanowił.
Bo gdy tylko pusty był gar,
Prysnął ten ciepła czar.
I znów zimno się zrobiło,
Tak się to wszystko skończyło.

Zuzanna Czech (11 lat)