Nie tęp...

Nie tęp kreta, boś kobieta!
Gdy w ogrodzie go nie będzie,
To Ci będzie smutno wszędzie.
Nie pocieszy Cię skowronek,
Bo on hen, na nieboskłonie.
Nie doceni pies rasowy.
Inne ma problemy w głowie.
Choć kret ślepy na Twe troski,
Ogrodowe zawiłości,
To wierny jest niesłychanie
W swoich kopczyków sypanie.
Przy nim ogród Twój rozkwita,
Gdy poranek wiosny świta.
Doceń więc swojego kreta!
Tylko przy nim żeś kobietą.

Elżbieta Dymek