Strony www.glogoczow.pl są hostowane przez
Wieś z dzwonem w herbie
Głogoczów ma wielowiekową przeszłość wpisaną w karty historii tego regionu.
Pierwsze historyczne wzmianki o Głogoczowie pochodzą z 1254 roku - o nadaniu tej wsi przez komesa Czadra cystersom ze Szczyrzyca. W tymże roku Bolesław Wstydliwy i jego matka Grzymisława poświadczają, że Klemens i Marek synowie zmarłego Marka wojewody krakowskiego potwierdzili nadanie ich stryja Czadra między innymi Głogoczowa z dziesięciną klasztorowi szczyrzyckiemu. Wcześniej Głogoczów był wsią rycerską i najprawdopodobniej nazwa wsi wywodzi się od rycerskiego imienia "Głogocz" - aczkolwiek istnieje legenda wywodząca nazwę wsi od dzwonu, stąd dzwon w herbie.
Wieś była lokowana na prawie niemieckim przed rokiem 1358. Kolejni sołtysi wsi - w tym Mikołaj, Stanisław, Błażej, Filip pełnili funkcje ławników sądu najwyższego prawa niemieckiego w Krakowie co najmniej do roku 1471. Syn sołtysa Wawrzyńca Florian wymieniany jest w spisie studentów Akademii Krakowskiej z roku 1458.
Pierwsza wzmianka o parafii w Głogoczowie pochodzi z lat 1325 - 1327. Z lat 1470 - 1480 pochodzą wzmianki o drewnianym kościele parafialnym pod wezwaniem św. Mikołaja. Podobna informacja jest z roku 1598. Jako kolejni plebani wymienieni są Grzegorz, Wawrzyniec, Mikołaj z Wieliczki.
W roku 1560 opat cysterski ze Szczyrzyca Jan Janowski zamienił z wojewodą sandomierskim Wawrzyńcem Spytkiem Jordanem między innymi Głogoczów, na położone bliżej swej siedziby wsie i odtąd dobra mogilańskie wraz z Głogoczowem pozostawały w rękach Jordanów aż do roku 1761, kiedy zakupił je książę Józef Massalski. Z tych czasów pochodził dwór obronny otoczony fosą. Do dziś zachował się lamus dworski (spichlerz) - budynek w kształcie prostokąta, na wysokich piwnicach z polskim dachem gontowym o krótkiej kalenicy i gankiem wspartym na słupach od frontu. W 1792 r wnuczka księcia Massalskiego wniosła te dobra w wianie w dom Potockich. W roku 1802 Józef Konopka herbu Nowina zakupił Głogoczów wraz z Mogilanami. Z XIX wieku pochodzi obecny dwór - budynek murowany. Po II wojnie światowej nie doszło do parcelacji majątku dworskiego.
Rok 1812 dla Głogoczowa był ważnym rokiem bynajmniej nie z racji wyprawy Napoleona pod Moskwę, ale z powodu rozpoczęcia budowy nowego kościoła. Jest to kościół w stylu józefińskim - cesarz Austrii Józef II opracował projekt wiejskich kościołów, co znalazło wyraz także w budownictwie sakralnym na terenie wsi zaboru austriackiego - w Galicji. Kościół jest murowany, jednonawowy z wieżą, orientowany. Budowę zakończono w 1823 r a uroczyste poświęcenie nastąpiło w dniu 3 maja 1823. Fakt ten upamiętnia kamienna tablica znajdująca się za ołtarzem Matki Boskiej Różańcowej. Patronką kościoła jest św. Maria Magdalena, a święto patronalne(odpust) przypada w dniu 22 lipca. Ze starego kościoła przeniesiono między innymi kamienną chrzcielnicę, XVIII wieczne figury św. Piotra i Pawła. Około roku 1900 podwyższono wieżę i dobudowano szkarpy. Kościół posiada cztery dzwony - dwa z 1583 r, jeden z 1865 i powojenną już sygnaturkę. W 1998 r zostały sprowadzone relikwie św. siostry Faustyny Kowalskiej a w 2007 relikwie św. Szymona z Lipnicy.
Bezpośrednio przy kościele położony jest cmentarz. Grunt pod ten cmentarz zakupiony został przez mieszkańców w styczniu 1864 r za kwotę 60 florenów. Piękne piaskowcowe nagrobki z końca XIX i początku XX wieku nakazują wspomnieć dawnych mieszkańców Głogoczowa, którzy odeszli do wieczności.
O aktywności dawnych mieszkańców Głogoczowa świadczy fakt, że w roku 1858 uchwalili złożenie datków na założenie szkoły i utrzymanie nauczyciela. Pierwsza drewniana szkoła została wybudowana jeszcze w XIX wieku. Budynek ten rozebrano w latach 60-tych XX wieku a wybudowano 1000-latkę w myśl hasła: "1000 szkół na tysiąclecie". Patronem szkoły jest Tadeusz Kościuszko.
Liczne restauracje w Głogoczowie to właściwie tradycja. W XIX wieku we wsi były trzy karczmy: pod ogrodami kościelnymi, "na Osterii" i na Stawach. Szczególny zbieg okoliczności sprawił, że wszystkie te trzy karczmy spłonęły w jednym roku 1870. Pożary wybuchały po północy. "Liber Memorabilium in Głogoczów" notuje: Ogień wszędzie zdaje się był podłożony.
Nie omijały Głogoczowa i inne nieszczęścia. Ginęli ludzie od piorunów w czasie burz, płonęły drewniane, kryte strzechą domy. W roku 1855 przeszła epidemia cholery, która zabrała 30 osób. W latach 1872 i 1934 szczególnie we znaki dały się powodzie.
Swoje ofiary także zabrały dwie wojny światowe. Mieszkańcy Głogoczowa walczyli zarówno w szeregach CK Armii jak i następnie Wojska Polskiego. W czasie okupacji hitlerowskiej głogoczowianie wywożeni byli do obozów koncentracyjnych i na przymusowe roboty do Rzeszy. Na cmentarzu znajduje się Grób Wojenny, gdzie spoczywają NN żołnierze Września 1939 r.
Źródła
- Liber Memorabilium in Głogoczów
- Słownik Historyczno-Geograficzny Województwa Krakowskiego w Średniowieczu. Cz. I z. 4 s. 749,
- Myślenice i okolice. Przewodnik monograficzny. J. Zinkow , Kraków 1993
- Ochotnicza Straż Pożarna w Glogoczowie jako jednostka regionalnego systemu bezpieczeństwa. M. Murzyn, Praca magisterska, Kraków 2002
opracowanie: Elżbieta Dymek, dodano 19.07.2008