ROZLENIWIONA – ZAMYKAM OCZY
PROMIENIE NISKIEGO SŁOŃCA, TAŃCZĄ NA MOICH POWIEKACH
JEST TAK PRZYJEMNIE – SPOKOJNIE
JAWA, CZY SEN?
LIŚCIE SPADAJĄ POWOLI
NIESIONE PODMUCHEM, JESZCZE CIEPŁEGO WIATRU
MGŁA OSNUWA ŚWIAT SWOIM JEDWABIEM
I NICIĄ BABIEGO LATA
Z ZAMYŚLENIA BUDZĄ MNIE CICHO BZYCZĄCE PSZCZOŁY
PRAWIE W BEZRUCHU ZAWIESZONE, NAD WRZOSOWYM DYWANEM
CHCĘ ZACHOWAĆ TEN OBRAZ W PAMIĘCI – PRZEZ CAŁY ROK
JEST TAK PIĘKNIE
KROPLE DESZCZU, RYTMICZNIE UDERZAJĄCE O SZYBĘ
WPRAWIAJĄ MÓJ UMYSŁ W TRANS – USYPIAJĄ MNIE
MÓJ SEN PACHNIE DOJRZAŁĄ GRUSZKĄ
SMAKUJE MIODEM I ORZECHAMI
Z OBJĘĆ MORFEUSZA WYRYWA MNIE TRZASK, PŁOMIENI W KOMINKU
I CHOCIAŻ ZA OKNEM JESIENNA SZARUGA
CIEPŁO SPRAWIA, ŻE ZNÓW ZAPADAM W SEN
ZAPADAM SIĘ W SIEBIE, ZAPADAM SIĘ W JESIEŃ
Agnieszka Machnik, Głogoczów 2019
